Mexico Stad

Ruim drie jaar geleden schreef ik mijn laatste reisverslag. Ondertussen heb ik uiteraard niet stil gezeten! In plaats van het vliegtuig te pakken, heb ik mij ontfermd over internationale studenten die in Leiden kwamen studeren. Zo werd ik mentor van onder andere een Mexicaan(tje) in januari 2014. Gedurende het semester werden we goede vriendinnen. Helaas komt aan al het goede een eind en werd het tijd om op Schiphol gedag te zeggen. De laatste lunch met haar ouders in Leiden (bij het Pannenkoekenhuis) zei haar vader: now you have family in Mexico. Het idee om op de uitnodiging in te gaan en hen in Mexico te bezoeken overwoog ik steeds serieuzer. Op vrijdag 16 oktober knuffelde ik mijn bezorgde ouders gedag en vloog ik via Frankfurt naar Mexico Stad. Het fijne aan vliegen met een Duitse maatschappij is dat de bediening heel vriendelijk en verzorgd is. Het eten daarentegen... Ik word in Nederland ook al niet blij van zuurkool, laat staan in een vliegtuig! Tip: Aziatisch eten kun je in het algemeen niet verknallen in een vliegtuig. Bij het landen heb ik mijn ogen uitgekeken. Hoe bereid je je voor op een stad van 20 miljoen inwoners? Ehm, niet. Sydney had 'slechts' 4 miljoen inwoners en is voor mijn doen al groot. Enfin, overal, echt overal waar ik keek zag ik stad. Met zo'n gezellig smog-laagje erover heen. Op het vliegveld heb ik ruim een uur in de rij gestaan om een stempel (visa) in mijn paspoort gedrukt te krijgen, heel ouderwets dus. En toen, jaaaa, eindelijk! Karla en haar ouders kwamen me ophalen, inclusief bosje rozen. Zij hadden 2 uur over de heenweg gedaan vanwege het verkeer. Dit was mijn tweede (of eigenlijk derde, visa stempel meegerekend) verbazing: het verkeer, wat veel auto's, wat chaotisch! Er zijn niet echt rijbanen waar je netjes op rijdt, nee je rijdt waar het je uit komt ook al betekent dat wat in het midden van de weg rijden of een beetje zigzaggen. En nog steeds, elke keer als ik in de auto stap kan ik me nog steeds om het verkeer verbazen. Niemand houdt zich aan het snelheidslimiet, daarom zijn er regelmatig gemene drempels aangelegd waar je hooguit met 15 km/u over heen kan rijden. Bussen rijden met open deuren en kunnen zomaar midden op straat stoppen. Het is maar net waar men eruit wil. Na deze indrukwekkende rit heb ik gedoucht en zijn we ergens Italiaans gaan eten, in de buurt waar Karla woont (dat is nog vrij ver van het centrum, in een 'nieuw' deel van de Stad). Het viel me op dat ik daar veel werd aangekeken (lang, blond, lichte ogen = exotisch). Rond 6u Nederlandse tijd kon ik eindelijk mijn bedje in, werd hoog tijd na bijna 24u wakker te zijn geweest!

Op zaterdagochtend nam Karla me mee naar een nationaal park om daar bij een typisch Mexicaans tentje te gaan ontbijten. Ik had veilig voor iets met kip gekozen en van de andere (huitlacoche) zei Karla dat het om een 'black funghus' ging. Ik, dol op alle soorten paddestoelen, besloot die te nemen. Ik neem het de huitlacoche, schimmel die op mais groeit, kwalijk dat ik 6 uur later me genoodzaakt voelde om de hele inhoud van mijn maag naar buiten te gooien. Net toen haar ouders hadden bedacht om me mee te nemen naar een restaurant waar ze pre-Hispanic eten serveren. Miereneieren, sprinkhanen, krokodil, heerlijk! Uiteindelijk zijn we bij een ander restaurant gaan eten waar mariachi live muziek spelen. Ik kreeg niets binnen behalve een glas cola en twee broodjes, echt brood. Zelfs de guacamole (zonder chili speciaal voor mij) kreeg ik niet naar binnen. No fui muy bueno. Op zondag heb ik heel veilig een gekookt eitje gegeten als ontbijt. Daarna naar het nationaal anthropologisch museum. Erg indrukwekkend! Het museum heeft verschillende zalen, elke zaal is gericht op een ander thema, zoals: introductie in de anthropologie, Teotihuacan, Mexica (zijn de Azteken), Maya, Oaxaca, Golf van Mexico etc. Ik heb vooral de Teotihuacan zaal bestudeerd, omdat dat op de planning stond voor dinsdag. Het museum is geweldig (overweldigend). Na vier uur konden mijn hersenen niets meer absorberen en werd ik gebeld dat de taxi (ouders van Karla) klaar stond. Wederom uit eten, wederom voor veiligheid (tonijn) gekozen en het ging allemaal prima. Daarna naar de musical geweest waar Karla in speelt: Legally Blonde. Gelukkig kende ik het verhaal want van de tekst verstond ik natuurlijk geen holletje. Erg leuk om haar zo enthousiast op het toneel te zien zingen en dansen!

Op maandag heb ik uitgeslapen, gelezen en mij vooral voorbereid op het tripje naar Teotihuacan ‘de plaats waar de goden werden geschapen’: omstreeks 150 na Chr. begonnen de Teotihuacanen hier met het bouwen van de Piramide van de Zon, Piramide van de Maan, de Dodenweg, de Piramide van de Gevederde Slang (Quetzalcoatl) en vele bijgebouwen. Unesco weet het beter uit te leggen dan ik: http://unesco.nl/erfgoed/pre-spaanse-stad-teotihuacan#zoom=1&lat=0&lon=0&layers=TB. Dinsdag was de eerste dag dat de zon scheen en het dus gelijk warm was, wat een geluk zo in combinatie met het tripje naar de piramides! Inmiddels weet ik beter en had ik me moeten insmeren, de vellen hangen nu aan mijn schouders. Oeps! De vindplaats is een fantastische plek. Onvoorstelbaar dat dit ruim 1500 jaar geleden is gebouwd. Ondanks dat we rond het middaguur daar aankwamen, viel het bezoekersaantal me erg mee. Het omhoog klimmen viel me nog vies tegen, de treden zijn steil en je moet je niet vergissen dat dit op ruim 2000m hoogte ligt waardoor er dus minder zuurstof in de lucht zit. Boven op de piramiden had je een goed uitzicht en kon je genieten van rust: aan de grond loopt er om de 50 meter een verkoper van prullaria naar je toe, terwijl die op een vreselijke fluit blaast met het geluid van een jaguar. Of poema. Ik weet het verschil niet. Die werden gegeten door de elite van de Teotihuacanen. Kijk gerust naar de foto's om een goed beeld te kunnen krijgen. Oja, ik vond het ook heel indrukwekkend om te lezen dat er massaal mensen werden geofferd, zo werden kinderen geofferd om de god van het water (Tlaloc) gunstig te stemmen.

Op woensdag zijn we naar la Casa Azul geweest, het huis waarin Frida Kahlo is geboren, opgegroeid en gestorven. Een gigantisch huis in de leuke wijk Coyoacan. Kunstwerken van haar zelf, van haar man Diego Rivera en vrienden van hen werden tentoongesteld. Als gevolg van een busongeluk op haar 18e kon zij geen kinderen krijgen, een thema die vaak terug te vinden is in haar werk. We zijn ook naar de studio's gereden van haar, haar man en Juan O'Gorman, een gezamenlijke vriend. Volgende week staat Dia de los Muertos voor de deur en dat was ook merkbaar in deze musea: voor Frida was een heel altaar ingericht met (suiker)offers en Diego had een bed met daar omheen allerlei offers. Op donderdag zagen we meer werk van Diego Rivera in het Palacio Nacional, daar heeft hij prachtige muurschilderingen aangebracht die de geschiedenis van Mexico vertellen (zie foto's). We zijn in het Centro Historico bovenin een uitkijktoren geweest en dan zie je weer overal stad. Karla zei al: normaal gesproken kun je vanaf hier Teotihuacan zien liggen, maar door de smog is dat nu niet mogelijk... Lekker hoor! Het oude centrum doet me veel aan Europa denken, natuurlijk door het Spaanse koloniale verleden. Het bizarre is dat Hernan Cortes heeft besloten om Tenochtitlan (zoals de Azteken de stad noemden en hadden opgericht) helemaal plat te gooien en de stenen van de piramiden en tempels te gebruiken om de koloniale gebouwen mee te maken. Idioot natuurlijk. Er is een oude Azteekse tempel ontdekt naast de cathedraal en blootgelegd zodat je die nu ook kunt bekijken. Helaas hadden we daarvoor niet genoeg tijd, maar ik kom nog terug in Mexico Stad. Op vrijdag ben ik wederom naar het anthropologisch museum geweest, om de overige zalen te bezoeken. Ik heb veel bezorgde berichten ontvangen waar ik zat en of ik iets merkte van Patricia. Bedankt hoor, lief dat er zo aan me gedacht wordt. Gelukkig heb ik er niets van gemerkt.

Ik ga me zo douchen en helpen met het koken voor vanavond. De vader van Karla viert vanavond zijn verjaardag en er worden ongeveer 40 gasten verwacht, die moeten ook allemaal eten. Ik heb hem Keezen gegeven, Karla is er al aan verslaafd! Gisteravond en vanochtend hebben we 12 potjes gespeeld en het staat gelijk... Vrienden en familie weten dat er ´visita a Holanda´ is en ik ben de trots van de familie. Het is een geweldige ervaring om zo warm te worden ontvangen zoals hier bij de familie Martinez. Morgen vlieg ik naar Puerto Escondido waar ik een nacht zal verblijven om vervolgens op maandagmiddag naar Mazunte te gaan, de volgende dag begint namelijk mijn 23-daagse yogacursus! Ik hoop op meer zon en hogere temperaturen. Het kan in Stad veraderlijk koud zijn! Om een lang verhaal af te sluiten: ik maak het goed, heb zin in de volgende stop en wie weet maak ik weer mooie avonturen mee in Mazunte (een klein dorpje wat meer een huisje her en der verspreid is) die ik in een volgend verhaal kan vermelden. We wachten het af!