Easterbreak

Lieve allemaal!

Ik weet dat easterbreak alweer ruim anderhalf week geleden is maar zoals jullie weten ben ik hier ook om te studeren (soms) en helaas was de motivatie om essays te schrijven nogal ver te zoeken maar dat is ook weer gedaan dus nu is het even tijd om te relaxen, te feesten en het weekend te gebruiken om mooi weer wat moois van Aus te ontdekken. Maar oh damn, het is alweer een maand geleden dat ik wat heb geschreven! Excusez moi. Prepare: easter, easterbreak, Leichardt en CHACE CRAWFORD! AAAAH!

Easter. Vorig jaar werkte ik met easter op de Keukenhof en nu spendeer ik deze zuur verdiende centen met veel liefde. De Chocolate Society organiseerde op donderdag een Easter Egg Hunt over heel de campus. Sommigen renden, op zoek naar knikkers en andere glazen gevalletjes. Dasom, Wieke en ik hadden nog 0 gevonden tegen de tijd dat we bij de Quadrangle waren. De hoop al opgegeven liep ik over de binnenplaats en warempel: zakken vol ineens. Blij als een kind kon ik mijn vondsten inruilen voor chocola (ik zweer het bij Cadbury Chocolate). Zover pasen.;)

Easterbreak: finally! Ik had hier al een tijdje naar uitgekeken, reizen is zo verslavend als je er eenmaal aan begint. De plannen van Wieke en Dasom waren wat verschillend dan de mijne, dus had ik met Patrik afgesproken, waarmee ik al eerder had gereisd, om een week met een campervan op pad te gaan. Ik had mijn zinnen gezet op Jervis Bay en voor de rest geen wensen. Maandag was er gelukkig een enorme rij toen wij onze Hippie missiebusje kwamen ophalen en een vrouw uit Adelaide vroeg waar wij vandaan kwamen. Sweden en the Netherlands. Blijkt dat zij in Zwolle is geboren en in haar tienerjaren naar Australië is verhuisd! Ze vertelde dat ze in Steenwijkerwold naar een boarding school is geweest waarop ik vertelde dat een paar tantes van mij daar ook naar toe zijn geweest: it's a small world after all. Vrij snel kregen we onze prachtige bloemenbak mee, op naar de Blue Mountains! Ik was er in 2008 geweest, dus ik was benieuwd hoe het nu zou zijn. Onze eerste wandeltrack, bij Wentworth Falls, vertelde al gauw dat het in de bergen een stukje frisser is dan in Sydney.. 's Nachts leuk gebushcamped en de volgende dag de 'Grand Canyon Track' gewandeld: 5 km en zo'n 3 uur. Hoewel Pat al veel gezien heeft van de wereld vond hij dit één van de vetste tracks. Ik moet toegeven dat het ook wel erg leuk was; klimmen, klauteren, wisselende landschappen en er waren maar weinig mensen. Maar dan hoor je toch nog op z'n Urks: 'Ach hou jie toch je mond!' Ik kan het niet na typen, weet ook niet meer wat ze precies zeiden maar ik dacht: 'Oooooohneee!' Echt te luidruchtig. Het mocht de pret verder niet drukken want al met al genoten! Mijn spieren wat minder, merkte ik de volgende dag. De tweede nacht weer in de Blue Mountains gebleven en de vrouw van de receptie vertelde dat het 's nachts zo tegen het vriespunt was, dat verklaart een hoop.. Gelukkig had ik mijn supersonische slaapzak die tot -5 kan!:D Je bent natuurlijk geen toerist als je de 'Three Sisters' niet hebt gezien bij Katoomba dus de auto geparkeerd, foto's genomen en hoppa; op naar Jervis Bay! Voordat we daar kwamen wilde Pat nog een andere waterval bekijken en dat was in Kangaroo Valley. Best een leuk gebied met mooie autoritten en een andere leuke plek waar we konden bushcampen. Ons middagdutje werd ruw verstoord door een kind: 'Loook dad, it's a wombattt!' En ja hoor, wombat: check. De volgende dag eindelijk: Jervis Bay! In Booderee National Park hebben we gekampeerd op een terrein vlakbij het strand en dat strand, ooooooh! Wit strand en helderblauw water! De zon en strakblauwe hemel maakte het natuurlijk tot het paradijs. Later die dag zijn we naar Murray Beach gegaan, een strand 5 km verderop. Sommigen zeggen dat dit één van de witste zandstranden ter wereld is. Het zou zomaar kunnen. Ik genoot van de warmte en het pracht en het zou het paradijs niet zijn als dolfijnen zouden ontbreken. Later bij de zonsondergang zagen we ze weer door de baai zwemmen. Zo veel en zo mooi! Hebben we daarvoor de vorige keer in Port Adelaide echt geld voor betaald om ze van dezelfde afstand te zien en jezelf ook nog eens kapot te werken in een kajak? Nevermind. De volgende dag zijn we zuidelijk van het NP gereden, eerst naar Cave Beach waar alleen maar surfers waren en grotten. Zo schattig, een klein ventje met rastahaar dat nog kon surfen ook. Het andere strand, Bherwerre Beach, was enorm uitgestrekt en er waren slechts vijf mensen! Patrik spotte al wat dolfijnen vanaf het pad en vanaf het klif zagen we in de verte nog wat meer. Terwijl Patrik verder over de kliffen liep zat ik wat lekker voor me uit te staren over zee. En toen, vanuit mijn ooghoek: drie dolfijnen, zo een paar meter van me vandaan! Hoppa, ze sprongen zo twee keer uit het water om vervolgens met een golf mee te surfen. Wat een vette beesten! Mijn reactie, zoals te verwachten: hysterisch gilletje en ik was te laat met mijn camera. Gelukkig had niemand mij gehoord.;) Later die dag zijn we naar een kampeerplek gereden wat eigenlijk de beste locatie van heel de trip was. Twee meter van het strand en we stonden aan de monding van een riviertje. Bij zonsondergang zagen we verrassend genoeg weer dolfijnen! Om één of andere reden was ik de volgende ochtend al om half zes wakker en daar had ik zeker geen spijt van. Het was één van de mooiste zonsopgangen die ik ooit heb gezien (niet dat ik er zoveel heb gezien). Van 5.50u tot en met 6.30u veranderde de lucht met elke minuut! De dolfijnen - nee, ze vervelen nooit, twee deden zelfs gekke sprongetjes vlak bij de kust - maakten het tot één van de meest mooie momenten van deze trip die helaas alweer bijna tot was afgelopen. Die middag zijn we weer naar Sydney gereden en het vinden van het verhuurbedrijf ging nog vrij soepeltjes, ik heb nog best wat mapping skills!

Eenmaal terug in Sydney hebben Wieke, Patrik en ik ons laten verrassen door onze Aziatische huisgenootjes en zijn we bij een Koreaans restaurant gaan eten. Nadat we hadden besteld kwamen er allerlei kleine schaaltjes op tafel; kim chi (geen idee hoe je het schrijft) is een soort van kool met vissaus (vind ik best wel stinken), aardappelpuree met allemaal flurkies erin - (lekker), boontjes met iets rundvlezigs erbij (yummy!), gedroogde fishcake - vond ik een beetje een aparte bite hebben - en de rest ben ik vergeten. We hebben rijstwijn gedronken - ik prefereer bier - en als eerste kregen we Koreaanse pannenkoek. Het was iets met inktvis, garnalen, wat groentes en nog iets. Oh zo lekker. Volgende gerecht was hot pot: een soort van soep met allerlei dingetjes. Van die vette langwerpige champignons, gewone champi's, courgette, wortel, noodles, beef, tofu en ik zal nog wel wat vergeten zijn. Daarbij hadden we hete kippepootjes. OMG, wat was dat zalig en wat zat mijn maag toch weer vol! Daarna gingen we 'Korean Karoake' doen. Dat is dus een kamer afhuren en dan kun je leuk liedjes gaan zingen. Vooral de Japanse en Koreaanse liedjes waren goed vermaak voor ons Europeanen. Compleet met tamboerijn gingen ze los. Ik had nog eventjes 'Foolish Games' van Jewel geoefend want als het goed is ga ik die solo zingen bij het optreden van de Singing Society! Al met al een heerlijke avond waarna ik daarna nog even de kroeg in ben gedoken met Patrik, de perfecte afsluiting van zes dagen roadtrippen en zijn verjaardag.

Nadat Patrik op dinsdag weer vertrok naar Noosa (surfstadje aan de oostkust van Queensland, daar gaan wij ook nog naar toe zusje!) heb ik mijn dagen gewijd aan het schrijven van essays. In de ene heb ik geschreven over mijn mediagebruik in Australië. Best wel interessant en die had ik gelukkig op tijd (vrijdag) af. Op zaterdag heb ik mijzelf de rust gegeven en zijn Wieke en ik naar Dasom gegaan die in de Italiaanse wijk woont, Leichardt. Nadat ze ons bij de bushalte had opgehaald zijn we bij een leuk tentje wezen lunchen. Een lunchspecial maakt me altijd gelukkig: salade, pasta en een drankje voor $15 dollar. En die pasta! Oooooh, in tijden niet zo'n goede gehad! Na dit hemelse maal kwamen we langs een leuk winkeltje waar ik mijn nieuwe liefde tegen het lijf ben gelopen. Oke, alleen even passen. Hm, maar het merk heet Sunny Girl en het is Australisch, dan moet ik het toch gewoon nemen? You gotta love Leichardt.

Zondag heb ik gewijd aan het schrijven van mijn tweede essay (die ik eigenlijk die vrijdag ervoor had moeten inleveren, het boefje) en de inspiratie was ver te zoeken. Huisbaas terror bitch kwam ook nog eens langs met haar schreeuwkind dus rust was ook 0. Toen ze eindelijk weg was ontdekte ik op Facebook dat Chace Crawford het nieuwe gezicht is van Diet Coke Australia en dat hij de volgende dag in Sydney zou zijn om dat te promoten. De deal? Met hem op de foto. AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAH! Sorry, een korte uitleg: Chace speelt de personage Nate Archibald in mijn favoriete serie Gossip Girl. Gelukkig hing mijn I Date Nate (xoxo) shirt fris gewassen in de kast! Maaaar, dan moest ik dus wel mijn essay afkrijgen. Dat ging ineens soepeltjes en de volgende dag was het op tijd klaar en vertrok ik met mijn Aziatische huisgenootjes naar Martin Place waar het gebeuren plaats zou vinden. De rij viel me alles mee en na ruim een half uur konden we de eerste glimp van hem opvangen. Ik schaam me echt niet als ik toegeef dat ik eventjes heb gegild, vooral toen hij vertelde dat het zesde seizoen van Gossip Girl is opgenomen. Het ging verrassend snel, om 14u begon het nemen van de foto's en na 45 minuten waren wij aan de beurt. Oh shit, wat ziet ie er goed uit. Z'n kleding, z'n te knappe hoofdje, z'n ogen, goede lengte ook. Ik zei tegen hem: 'My special shirt.' Hij: 'Yeah, I like that!' Trillend als een hondje kon ik daarna niets meer zeggen en maakte ik me enigszins zorgen hoe ik mijn mond normaal kon houden voor de foto (zelfde zorg toen met Jamie Scott - Graffiti6). Binnen een paar seconden is het klaar en sta je in de rij met alle andere zuchtende meisjes om op je foto te wachten. En die is me alles meegevallen! Damn, wat is ie toch lekker. Ja dat was me het dingetje wel!

Het is hier inmiddels 1.45u dus ik wil bijna wel mijn bedje in maar ik zal nog even vertellen wat de plannen zijn: morgen college en werkgroep volgen en 's avonds Patrik van het station afhalen. Vrijdag gaan we waarschijnlijk naar een National Park wat Ku-Ring-Gai Chase NP heet. Het is een uurtje van Sydney vandaan. Eigenlijk hebben we nog niks geregeld dus we zullen nog wel kijken hoe het precies zal lopen. Zondag komen we sowieso weer terug in Sydney en gaan we natuurlijk even Koninginnenacht vieren! Dat is dan Patrik's laatste avond in Australië want maandag vliegt hij terug naar Zweden.

Bedankt voor het lezen en geniet van het feit dat er beter weer voor jullie aan komt. Vandaag was het gewoon 'echt' koud hier! Die wind verziekt alles, de zon deed haar best echt wel. En het gaat alleen nog maar kouder worden.. Toch geef ik de hoop niet op dat ik nog een paar keer naar het strand kan. Always look on the bright side of life!

Kussies!